किशोर चाम्लिङ

-विक्रम चेतनशील राई

त्यही बाटो हो जहाँ कुनै दिन

हामी सँगै-सँगै हिँडेका थियौं

र त्यही बाटोको चौतारीमा सुस्ताउँथ्यौं

सायद उनको मूलबाटो होइन त्यो

पटक्कै होइन

त्यसैले त उनलाई अचेल त्यता भेटिँदैन

कहिलेकाहीं मेरै बाटोबाट देख्छु उसलाई

उसकै बाटोमा खुइया गर्दै गरेको

यदि हामी सँगै हिँडेको पहिलेको बाटो

त्यतै कतै चौतारीमा भेटियो भने

सोध्न मन लागेको छ

साँच्चै यसपालिको वसन्तमा जुगेपानीतिर

कोइलीहरुले विरह भाका उराल्यो उराले न

किशोर चाम्लिङ ?

थुङ्गे फूल

फुल्दाफुल्दै काँडाबीच हाँसेकै छ थुङ्गे फूल
मनको पीर आकाश होला बाँचेकै छ खुर्पे जून ।

आँधीहुरी खेप्दै जीवन बगिरहन्छ गङ्गा जस्तै
त्रिवेणी भई छुट्छ जीवन देउरालीको ढुङ्गासँगै
माझीविनै मनको जङ्घार तरेकै छ माया फूल
मनको पीर आकाश होला बाँचेकै छ खुर्पे जून ।

दु:ख-सुख इन्द्रेणी हो, नियति हो घामपानी
सम्झनाको चिनो छाडी डुब्छ कतै जिन्दगानी
झर्दाझर्दै गहबाट फुलेकै छ थुङ्गे मन
मनको पीर आकाश होला बाँचेकै छ खुर्पे जून ।।